زود ناراحت می شد

و به طرف مقابل حرفهایی می زد که بعد پشیمان می شد

و وقتی حساب کتاب می کرد می فهمید که کار از یه جایی دیگه خرابه

می فهمید که خودش ضعیفه

و اگه به رفتار و گفتار خودش مطمئن بود، به خاطر انتقاد دیگران از کوره در نمی رفت

و به یاد آیه قرآن افتاد که «ان کنت علی بینة من ربی و آتانی رحمة من عنده انلزمکموها و هم کارهون؛  اگر از طرف پروردگارم حجّتى روشن داشته باشم، و مرا از نزد خود رحمتى بخشیده باشد که بر شما پوشیده است، آیا ما [باید] شما را در حالى که بدان اکراه دارید، به آن وادار کنیم؟»»: هود/28

ولی باید چکار می کرد که قوی و مستحکم بشه؟

دیروز موبایلم را به کامپیوتر وصل کردم و فایلهای اضافی را پاک...ولی گویا خیلی پاک کرده بودم و تا اون جا پیش رفت که مجبور شدم ریست کنم و از اول...

ولی این بار، سیستم خود را سبک کردم و تنها ضروریات باقی ماند.

و با خودم فکر کردم که سبکی چقدر خوبه؟ و وقتی اضافه ها دور ریخته می شوند، تازه می فهمیم چه باید بکنیم و در میان اون همه شلوغی گم نمی شویم.

در روزگار ما هم همینطوره...

دنیا با همه تعلقاتش ما را به خودمان مشغول کرده و دور و برمون شلوغ شده و همه کاری می کنیم ولی وقته به حساب می آییم متوجه می شویم مثلاً بعد از چهار پنج سال تلاش،? انگار باز خانه اول هستیم.

وای به حال من!

گمان می کردم روز به روز بالاتر می روم و از نظر علمی و اخلاقی و ... پیشرفت می کنم.

ولی غافل از اینکه حرکات من در یک جهت نبوده و بعضی از اون ها،? رفتارهای دیگر را خنثی کرده...

و امام (ع) می فرمایند: تخففوا تلحقوا سبک بار شوید تا محلق بشوید

و قرآن کریم می فرماید: ان سعیکم لشتی: تلاشهای شما متشتت و پراکنده است: سوره مبارکه لیل

به امید این که مرتب خود را به روز رسانی کنیم و اضافه ها را انفاق کنیم.