زود ناراحت می شد

و به طرف مقابل حرفهایی می زد که بعد پشیمان می شد

و وقتی حساب کتاب می کرد می فهمید که کار از یه جایی دیگه خرابه

می فهمید که خودش ضعیفه

و اگه به رفتار و گفتار خودش مطمئن بود، به خاطر انتقاد دیگران از کوره در نمی رفت

و به یاد آیه قرآن افتاد که «ان کنت علی بینة من ربی و آتانی رحمة من عنده انلزمکموها و هم کارهون؛  اگر از طرف پروردگارم حجّتى روشن داشته باشم، و مرا از نزد خود رحمتى بخشیده باشد که بر شما پوشیده است، آیا ما [باید] شما را در حالى که بدان اکراه دارید، به آن وادار کنیم؟»»: هود/28

ولی باید چکار می کرد که قوی و مستحکم بشه؟